شجره طیبه
ن والقلم و ما یسطرون...
چند روزی است که دارم، به شجره طیبه و درخت تناوری که امام روح االله متصور بودند، می اندیشم. به درخت پرثمری که شکوفه های آن بوی بهار وصل و طراوت یقین عشق می دهد. به درختی که برگ هایش وقتی میریزند، که طلا می شوند، آن هم طلای ناب... و برگ هایش پای درختی که از او بالیده اند ریخته و خود عامل رشدی برای این شجره طیبه می شوند... به مدرسه عشق و مکتب شاهدان و شهیدانی که پیروانش، بر گلدسته های رفیع آن اذان شهادت و رشادت سر می دهند و دانش آموختگانشان، معلمانی می شوند که همچون شمع می سوزند و روشنی می بخشند... به میقات پا برهنگانی که نام و نشان در گمنامی و بی نشانی برده اند...
به لشکر مخلص خدا، که دفتر تشکل آن را همه مجاهدان، از اولین و آخرین امضا نموده اند...
به خلوص و صفای حاکم بر مجموعه، که امام روح الله غبطه می خوردند و افتخار دنیاییشان این بود، که خودشان یکی از آنها هستند...
برندای دلنشینی که اگر بر فضای کشور طنین انداز شود، چشم طمع دشمنان از آن دور خواهد شد...
امروز از تشکلی می گویم، که باید در سنگر و خاکریز خود پاسدار اصول تغییر ناپذیر" نه شرقی و نه غربی" باشند...
به تشکلی که باید به فکر ایجاد حکومت بزرگ اسلامی باشند...
به رزمندگان جبهه هایی که هنوز، مبارزه شان به پایان نرسیده و انقلاب اسلامی نیازمند آنهاست...
به فرزندانی که امام روح الله دست یکایکشان را، که پیشگامان رهایی هستند را می بوسد و هشداری می دهد که اگر مسولین نظام اسلامی ازشان غافل شوند، به آتش دوزخ الهی خواهند سوخت. غفلتی که سقوط در دام دو ابر قدرت جهانی را به دنبال خواهد داشت...
تک تک اعضای این مجموعه، عناصر دلسوزی هستند، که کشور را متعلق به خود و آینده را وابسته ی به تلاش خود میدانند، نگران هستند، چون صاحبخانه اند...
تشکلی که هر لحظه، آماده ی برآوردن نیازهای انقلاب است، در هر زمان و در هر مکان... و باید قبل از هر مجموعه ای وارد عرصه علمی و جهادی شود...
آری همه اینها در مورد تشکل پاک و مطهری بود بنام بسیج، آن هم از نوع دانش جویی! تشکلی که به امر امام روح الله در تاربخ 2/9/67 تاسیس گردید.
با هوشیاری که امام داشتند، پس از پایان جنگ سخت، باید مرکزی را برای مبارزه در میدان جنگ نرم آماده می کردند، که بتواند جریان سازی سیاسی انقلابی در دانشگاه ها و همچنین فضای جامعه را داشته باشد.
بسیج دانش جویی، از همان زمان به صورت جد پیگیر اوامر و وظایفی بود که بر دوش آن گذاشته شده بود، و با وارد شدن به محیط دانشگاه، هوا و خون تازه ای به محیط این مکان وارد کرد.
بسیج دانش جویی، با سرلوحه قرار دادن مفاهیمی همچون عدالت خواهی، استکبار ستیزی، آرمان خواهی، نقد منصفانه و بی تفاوت نبودن به روند پیشرفتی، نقش بسیار به سزایی در این مدت به تحولات کشور داشت.
نقاط عطف بسیار زیادی در مدت کم عمر این نهاد انقلابی دیده می شود، همچون جریان سازی فکری در دوران دوم خرداد، در زمینه بین المللی و بیداری اسلامی، فتنه هشتاد و هشتت و همچنین روشن سازی آنچه که در توافقات هسته ای بود، نقش مهمی را ایفا کرد.
در مورد این تشکل انقلابی دانش جویی، سخن بسیار است ولی زمان بسیار کوتاه، اما وجود یک ذهنیت شفاف و روشن، یک درک متعالی از مسائل داخل دانشگاه، استان،کشور و مسائل جهان، و همچنین حضور در عرصه علمی و سیاسی، اهمیت این تشکل را نشان میدهد.
والسلام علیکم و رحمه الله برکاته
