اهمیت تشکیل نظام اسلامی

اهمیت تشکیل نظام اسلامی

تشکیل نظام اسلامی از ضروریات دین اسلام و مذهب تشیع است، چرا که بدون حکومت اسلامی ،اجرای احکام اسلامی در امور سیاسی،اجتماعی،فرهنگی ،امنیتی،نظامی و حتی امور فردی و مذهبی مسلمانان معطل و مختل خواهد شد .تجربه تاریخی و عینی این حقیقت را به وضوح ثابت میکند ،از این رو پیامبر بزرگ اسلام پس از هجرت به مدینه ،در اولین فرصت به تاسیس نظام و حکومت اسلامی پرداخت. امام رضا (ع) در این باره میفرماید :...هیچ فرقه و ملتی را نمی یابیم که پایدار مانده و زندگی کرده باشد ،مگر با داشتن فرمانروایی قوامبخش و این از آن روست که مردم ناچارند برای امر دین و دنیای خود حاکمی داشته باشند تا آن ها را سرپرستی کند... و زندگی مردم بدون آن حاکم ،قوام و سامان نمی یابد...1

وجود حاکم عادل در راس حکومت اسلامی نیز از مسلمات این دین است و در متون اسلامی به آن تصریح و بر آن تاکید شده است ،امام صادق(ع)فرمود:سه چیز است که مردم هر شهری به آن نیاز دارند تا در امور دنیا و آخرت خود به آن پناه ببرند و اگر این سه را نداشته باشند به نابسامانی در زندگی گرفتار خواهند شد: فقیه دانای پرهیزگار،فرمانروای نیکوکاری که مردم از وی پیروی کنند و پزشک آگاه مورد اعتماد.2

نکته:البته نظام هماهنگ با امور یاد شده در گرو داشتن رهبر جامع عقل نظری و عقل عملی است.امام رضا(ع)هم فرمود:اگر برای مردم ،امام و رهبری توانا ،امانتدار،نگهبان و پاکدست قرار داده نمیشد،آیین نابود میشد،دیا از بین میرفت ،سنتها و احکام الهی تغییر می یافت بدعت گذاران بر آن می افزودند و ملحدان از آن می کاستند و مسلمانان به شبهه دچار میشدند.3

1-عیون اخبارالرضاج2 ص101

2-تحف العقول ص 319

3-عیون اخبارالرضا ج2 ص101

پیروی از چه کسی شایسته است؟

طبق آیه 35 سوره ی یونس ،یکی از دلایل توحید و یگانگی خداوند را تدبیر و مالکیت جهان بیان می فرماید:بدین صورت که طبق فطرت و عقل انسان باید در تمام امور از حق پیروی کند.حتی اگر انسان از روی اشتباه یا هوای نفس از حق منحرف شود و از ناحق پیروی کند، در حقیقت،ناحق را حق پنداشته و این پندار نادرست او را به اشتباه انداخته است. به همین جهت اگر او را مواخذه کنند عذر تراشی کرده خود را پیرو حق معرفی می کند. پس پیروی از حق در هر شرایطی لازم است و اگر کسی دیگران را به سوی حق هدایت کند لازم است که از او پیروی شود. زیرا پیروی از او پیروی از حق است. البته منظور از هدایت در این آیه تنها نشان دادن راه نیست زیرا اگر شخصی با راه آشناه باشد اما خودش در راه حرکت نکند باز می تواند راه را نشان دهد.

اما نشان دادن راه و رساندن به مقصد تنها کار خداست، یا کسانی که خدا آنها را بدون واسطه ای هدایت کرده و می توان بطور کامل به هدایت ایشان اعتماد کرد و آنها جز پیامبران و ائمه نیستند. خداوند در این آیه از مشرکان سوال میکند که آیا پیروی از کسی که هم راه را نشان میدهد و هم به مقصد میرساند شایسته تر است یا پیروی از معبودهایی که هرگز قدرت هدایت ندارند و بلکه اگر هدایت پذیر باشند باید کسی آنهارا هدایت کند؟!!

 آنگاه چون مسلما مشرکان پاسخی برای این سوال ندارند به پیامبر دستور میدهند که خود به جای آنها جواب بده و بگو(( تنها خدا به حق هدایت میکند)).

المیزان ج 10 ص53