هویتی فراتر از یک شماره(2)

وقتی به محیط دانشگاه نگاه اجمالی کرده باشیم می بینیم که از دانشجویان، اساتید، کارمندان، مسئولین و نیروهایی تشکیل شده است، ولی مهمترین عضو این محیط بلاشک دانشجوست و اصلا نام گذاری دانشگاه بر پایه ی وجود دانشجو در این محیط می باشد. حال باید دانست مرتبه و مقام دانشجو و دوران دانشجویی که شیرین ترین و مفید ترین دوران زندگی هر فرد به شمار می آید و نقش بسزایی در زندگی او دارد چقدر با اهمیت می باشد؟

شهید بهشتی در این رابطه می فرمایند: ((دانشجو به معنی عام عبارت است از: قشر آگاه ، پیشتاز و پیشگام درخلاقیت های انقلابی در جامعه ما و رسالت دانشجو دراین است که همچنان به صورت عنصر اصلی انقلابی جامعه بماند.

دانشجویان باید همچنان به عنوان حاملان پیام انقلاب و تضمین کنندگان پویایی وتحرک انقلابی بمانند. رسالت دانشجو این است که همچنان پیشگام انقلاب باشد و پیشاهنگ حرکت باشد، اما نه چنان که از توده ها جدا شود و برای خودش به سویی رود و یک وقت پشت سرش نگاه کند ببیند که از توده ها تقریبا کسی نیست.

 این است که دانشجو باید فرهنگ این انقلاب را روز به روز بهتر بشناسد و بهتر پاسداری کند)).

هویتی فراتر از یک شماره(1)

امروز می خوام یه تلنگری به خودم، به تو و همه کسانی که اسمشون رو گذاشتن دانشجو بزنم! آره دانشجو! صحبتم با یه قشر چند میلیونی!

می خوام بگم ماها که این اسم رو با خودمون یدک می کشیم و هر جا میریم انتظار داریم بخاطرش احترام بذارن و جایگاه خاصی بدن، چقد تونستیم انتظارات و نیازهای جامعه رو برآورده کنیم؟ اصلا تا حالا شده از خودت بپرسی خانواده، دوستان، مسئولین،‌رئیس جمهور و رهبر از ما چه انتظار و توقعی دارن؟ اصلا از نقش خودت تو جامعه خبر داری؟

پدر و مادرت که هر جا میرن با غرور میگن: بچه ما تو دانشگاه درس می خونه می خواد مهندس و وکیل و... بشه! و این شاید نهایت خواستشون از تو باشه.

ولی امروز می خوام یکم جدی صحبت کنیم و بریم دنبال انتظار مسئولین کشور به خصوص انتظار رهیر رو بدونیم و از نقش خودمون تو شطرنج زمونه اگاه بشیم و بفهمیم چه حرکتی رو باید انجام بدیم و چه جور حرکتی از مال انتظار می ره!!

می خوام از شماره دانشجویی که تنها مشخصه ما تو دانشگاه و پیش مسئولین شده فراتر بریم و به هویت اصلی خودمون بپردازیم.